Charakterystyka/ morfologia

Rolex Replica Watches

Lis polarny, piesiec (Alopex lagopus)

Systematyka
rząd: drapieżne (Carnivora)
rodzina: psowate(Cainidae)
gatunek: Lis polarny (Alopex lagopus)

Charakterystyka/ morfologia
Lis polarny sprawia wrażenie zwierzęcia o dość masywnej sylwetce, w dużej mierze w związku z niewielkim wzrostem i bardzo obfitą sierścią. Ma okrągłą głowę, krótki pysk, nieduże i zaokrąglone szeroko rozstawione uszy. Całe ciało, nie wyłączając uszu oraz podeszew łap, pokrywa bardzo gęste, wełniste futro, długie zimą, krótkie latem. Letnie futro tez jest gęste i miękkie. Znane są dwie odmiany barwne pieśca: biała i niebieska. Forma biała latem ma sierść brązowoszarą, zimą białą. Sierść formy niebieskiej przez cały rok ma kolor niebieskoszary, z tym, że zimą jasny, latem ciemniejszy. Ta druga forma jest zdecydowanie mniej liczna. Zimowe futro wyrasta im w październiku, a zrzucane jest w kwietniu. Długość ciała tego lisa waha się w granicach 50 -70 cm, długość ogona -25 -40 cm, wysokość w kłębie 28 -32 cm, waga od 2,5 kg do 8 kg.

Biotop/ preferencje pokarmowe
Spotyka się najczęściej w tundrze, w górach ponad granicą lasu oraz na wybrzeżach morskich. Latem jest aktywny o różnych porach doby, przez pozostałą część roku głównie o zmierzchu i nocą. Nie zapada w sen zimowy. Żyje w rozgałęzionych norach wykopywanych w zboczach gór i na wybrzeżach, chroni się także w jamach, które wygrzebuje w śniegu. W czasie ostrych mrozów może przez kilka dni nie opuszczać kryjówki. Jest bardzo dobrze przystosowany do życia w niskich temperaturach , nawet poniżej -50 st. C. Na początku jesieni część populacji podejmuje wędrówki i prowadzi koczowniczy tryb życia aż do wiosny. Niektóre osobniki wędrują po zamarzniętym morzu, bywa też, że dryfują na krach lodowych z dala od lądu. Podstawę pokarmu lisa polarnego stanowią lemingi i norniki. Zjada on także zające polarne, ptaki i ich jaja, ryby, zbierane na brzegu morza skorupiaki, a nawet pokarm roślinny: jagody i grzyby, a zdarza się, że w poszukiwaniu jedzenia odwiedza osiedla ludzkie. Bywa, że zdobędzie nowo narodzoną fokę. Nierzadko żywi się padliną, na przykład z wyrzuconych na brzeg waleni. Przy takim łupie zazwyczaj gromadzi się grupa lisów, żywiąc się nim przez kilka dni. Czasami piesiec podąża śladami niedźwiedzia polarnego zjadając resztki po jego posiłkach. W okresach dużej obfitości gromadzi zapasy.

Rozwój osobniczy
Do godów przystępuje w lutym lub marcu, okres ten trwa ok. 2 tygodni. Wiosną z daleka słychać skowyt samców. Nory lęgowe kopie w ziemi, na zboczach, pomiędzy kamieniami. Po ciąży trwającej 49-57 dni (w kwietniu lub maju) na świat przychodzi miot składający się z 4 do 12 młodych, , ważących 40-80 g. Szczenięta są ślepe do ukończenia drugiego tygodnia życia, ale już w momencie narodzin pokrywa je ciepłe futerko. Laktacja trwa do 2 i pół miesiąca, jednak już po miesiącu młode są dokarmiane przez oboje rodziców pokarmem stałym. Do zimy pozostają pod opieką rodziców. Dojrzałość płciową uzyskują w wieku ok. 10 miesięcy. Liczebność miotów pieśca jest ściśle powiązana z liczebnością lemingów w danym okresie. W obfitych latach jeden miot może składać się nawet z 14 młodych. Natomiast kiedy występuje duży niedostatek gryzoni, wiele dojrzałych, młodych samic nie przystępuje do rozrodu, ale pomaga własnej matce w wychowywaniu nowego potomstwa. Śmiertelność młodych jest duża i dochodzi do 50%, praktycznie lisica odchowuje 3 do 4 szczeniąt.

Status gatunku
Ze względu na cenne, puszyste futerko jest przedmiotem polowań, bywa tez hodowany jako zwierzę futerkowe. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC, niższego ryzyka.

Przygotowała: Wanda Kula

besttime.me

replicatime.me